χειμών

χειμών, ῶνος, ὁ, ([etym.] χεῖμα)

A winter,

χειμῶνος δυσθαλπέος ὅς ῥά τε ἔργων ἀνθρώπους ἀνέπαυσεν Il.17.549

;

χειμῶνι

in winter,

21.283

;

ἐν χειμῶνι Pi.I.2.42

, A.Ag.969, X.Mem.4.3.8;

ἐν τῷ χ. Id.Cyr.8.8.17

;

χειμῶνος ὥρᾳ And.1.137

; also

χειμῶνος

in winter-time,

X.Mem.3.8.9

, Pl.R. 415e; χ. μέσου in mid-winter, Ar.Fr.569.1;

τοῦ χ.

in the course of the winter,

Th.7.31

;

τοῦ αὐτοῦ χ. Id.8.30

; διὰ χειμῶνος, διὰ τοῦ χ., Pl. Ti.74c, X.HG3.2.9;

χειμῶνα

during winter,

S.OT1138

(v.l. χειμῶνι) ; τὸν χ. during the winter, Hdt.3.117, X.HG1.4.1;

τὸν δεινὸν χ. Id.An. 7.6.9

;

τὸν χ. ὅλον Ar.Fr.345

;

ὁ ἀμφὶ τὸν χ. χρόνος X.Cyr.8.6.22

; ὄρος ἄβατον ὑπὸ χειμῶνος in consequence of the cold weather, Hdt.8.138, cf. Th.2.101: pl.,

νιφοστιβεῖς χειμῶνες S.Aj.671

; opp. καύματα, Pl.Lg.829b;

ἀμυντικὴ χειμώνων Id.Plt.280e

.

2 the wintry quarter of the heavens, the north,

Βορέης καὶ χ. Hdt.2.26

.

II wintry, stormy weather: generally, storm,

ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον Il.3.4

;

οὐ νιφετὸς οὔτ' ἂρ χ. πολὺς οὔτε ποτ' ὄμβρος Od.4.566

;

ὅτε τις χ. ἔκπαγλος ὄροιτο 14.522

;

ὀπωρινὸν ὄμβρον καὶ χειμῶν' ἐπιόντα Hes.Op.675

, cf. Alc.18, Sapph.Supp.11.6, etc.;

Γαιάοχος εὐδίαν ὄπασσεν ἐκ χειμῶνος Pi.I.7(6).39

;

θεὸς χειμῶν' ὦρσε A.Pers.496

, cf. Ag.649, 656, S.Aj.1145, etc.;

χ. ὀρνιθίας Ar.Ach.876

;

χ. κατερράγη Hdt.1.87

;

ἐπέπεσέ σφι χ. τε μέγας καὶ πολλὸς ἄνεμος Id.7.188

, cf. Pl.Prt.344d;

ἐπιγενόμενος χ. Hdt.7.34

, Th.4.6;

χειμῶνι χρησάμενοι Antipho 5.21

; χ. νοτερός a storm of rain, Th.3.21;

ἐν εὐδίᾳ χειμῶνα ποιεῖν X.HG2.4.14

: pl., ὑπὸ τῶν χ. because of the winter-storms, Hdt.4.62;

ἔν γε χειμῶσιν καὶ ἐν εὐδίαις Pl.Lg. 961e

, cf. 919a.

2 metaph., θεόσσυτος χ. storm of calamity sent by the gods, A.Pr.643; χ. καὶ κακῶν τρικυμία ib.1015, cf. Ch.202 (pl.), 1066 (anap.); δορὸς . . ἐν χειμῶνι in the storm of battle, S.Ant. 670; θολερῷ . . χ. νοσήσας, of the madness of Ajax, Id.Aj.207 (anap.); χ. γήρως βαρύς, of life's winter, AP10.100 (Antiphan.); of a person,

χ. ὁ μειρακίσκος ἐστὶ τοῖς φίλοις Alex.178.7

, cf. 46.4;

χ. κατ' οἴκους . . κακὴ γυνή Men.Mon.540

: rare in Prose, of battle, Onos. 32.10; of mental and moral trouble, Epicur.Ep.3p.62U., Polystr.p.19W.; χ. τοῦ κλύδωνος χαλεπώτερος, of pirates, Them.Or.23.286a: pl., χειμῶνας ἔχειν to have trouble (in cutting teeth), Hp.Dent.12.